HISTORIEK

De startjaren

De oorlogsjaren

In 1939, met dreigende oorlogsgeruchten en mobilisatie stopt Sportkring Geluwe, zoals heel wat omliggende clubs alle voetbalactiviteiten. Het terrein verandert van eigenaar en wordt herschapen in een akker want de grond moest in die tijd opbrengen.
Doch de liefde voor het voetbal blijft leven en verschillende Geluwse ploegen spelen in die periode tegen elkaar en tegen ploegen uit omliggende gemeenten. In die periode waren er in Geluwe niet minder dan 5 voetbalploegen actief nl. Red Star (ze speelden op een terrein van Dervaux in de Pollepelstraat), Blue Star (ze speelden op een terrein van Vandenbulcke in de Drogenbroodstraat), Terhand, Molenhoek en Gova.
Veel financiële profijtjes zullen de spelers er die tijd wel niet aan overgehouden hebben maar voor velen waren die wedstrijden en dan vooral de derby's een aanvulling op het oorlogsrantsoen. Een extra klutske tarwe, een kilootje boter of een fijn stukje vlees het was mooi meegenomen in die tijd.
Na de bevrijding in september 1944 hervat SK de voetbalbedrijvigheid. Alle wijkploegen smelten terug samen en vormen opnieuw één ploeg. De wedstrijden worden gespeeld op het terrein van Dervaux in de Pollepelstraat.
In hetzelfde jaar start het officiële kampioenschap op 3 december en op 11 februari 1945 mag SK zich terug kronen als kampioen na een 1-0 winst op Toekomst Menen. Tijdens dit seizoen verhuist SK tweemaal van terrein nl. naar een plein aangeboden door E. Claeys in de Pollepelstraat en vervolgens naar een terrein van Vandenbulcke in de Drogenbroodstraat.
Dit lijkt de periode te worden van verhuizen van terrein want in het daarop volgend seizoen wordt opnieuw van locatie veranderd nl. naar de Wervikstraat naar een terrein gelegen tegenover 'De Samenkomst'(nu 't Smiske) dat in die tijd ook dienst deed als plaatselijke kleedkamers.

De jaren 50-60

Ondertussen speelt SK nog steeds in de 2^de gewestelijke reeks maar in het seizoen 1950-1951 is de degradatie naar 3^de gewestelijk onafwendbaar na een schamele 9 op 60. De twee daarop volgende seizoenen blijft Eska in deze reeks en vertolkt in het seizoen 1953-1954 terug een vooraanstaande rol maar moet aan de eindstreep Dadizele Sport laten vooraf gaan.
In het seizoen 1955-1956 wordt de reeksindeling zoals wij ze nu kennen in voege gebracht en SK wordt ingedeeld in 4^de Provinciaal.
Het daarop volgend seizoen promoveert SK naar 3^de Provinciaal, alhoewel de buren uit Dadizele met de titel gingen lopen. Tijdens de toenmalige derby tegen Deizel kwamen er maar liefst 680 toeschouwers opdagen!
Een zestal seizoenen blijft SK een min of meer vooraanstaande rol spelen in 3^de Provinciaal.

De jaren 60-70

Niettegenstaande het seizoen 1963-1964 start met een zware klap voor SK Geluwe, op 3 september komt de jonge voorzitter Damien Feys om in een zwaar verkeersongeval, worden ze op de laatste wedstrijd van het seizoen toch kampioen niettegenstaande een 2-1 verlies op het veld van WS Bellegem. Daarenboven leggen ze ook nog eens beslag op de provinciale titel na overwinningen tegen de kampioenen uit de andere twee reeksen.
De drie volgende seizoenen in 2^de Provinciaal bekleedt SK telkens een van de kopposities en eindigden ze tweemaal vierde en eenmaal derde.
Maar in het seizoen 1967-1968, na het vertrek van enkele van de betere spelers, eindigt Eska op de voorlaatste plaats en zakt het terug naar 3^de Provinciaal.
De eerste twee seizoenen in 3^de Provinciaal wordt telkens gefinisht op een negende plaats.

De jaren 70-80

 Tijdens het seizoen 1970-1971 weet SK beslag te leggen op de vijfde plaats maar dit was slechts een korte heropflakkering want de twee daarop volgende seizoenen gaat de neerwaartse spiraal verder en is de degradatie naar 4^de Provinciaal onafwendbaar tijdens het seizoen 1972-1973 als SK voorlaatste eindigt.
Het vagevuur van 4^de Provinciaal was slechts één jaar aan SK besteed want er werd tweede geëindigd na SV Izegem en het daarop volgende seizoen mochten de zwart-witten terug uitkomen in 3^de Provinciaal.
Tijdens dit seizoen (1974-1975) deed de toenmalige trainer beroep op slechts één speler-niet Geluwnaar en loodste SK naar de vierde plaats.
De twee volgende seizoenen eindigde Eska respectievelijk vijfde en derde.
Het seizoen 1977-1978 luidt terug de neergang van SK in want in dat jaar wordt er negende geëindigd maar het daarop volgende seizoen is het nog erger: voorlaatste en terug naar 4^de Provinciaal.
Maar het daarop volgende seizoen knokt SK terug en weet het zich via een tweede plaats terug verzekert van promotie naar 3^de Provinciaal.

De jaren 80-90

In het seizoen 1980-1981 na een tegenvallende veertiende plaats op zestien zakt zwart-wit terug na het verliezen van testwedstrijden.
Dit wordt meteen het langste verblijf van SK in 4^de Provinciaal nl. 4 seizoenen.
In het seizoen 1985-1986 wordt dan toch de promotie naar 3^de Provinciaal afgedwongen zij het wel na het winnen van de eindronde.
De drie volgende seizoenen is er telkens een vooraanstaande rol weggelegd voor wit-zwart maar in het seizoen 1989-1990 wordt terug gepromoveerd na terug het winnen van de eindronde.

De jaren 90-2000

Het daarop volgende seizoen vergaat het SK terug minder goed en zijn ze genoodzaakt om via een testwedstrijd het behoud in 2^de Provinciaal af te dwingen. Het is echter SV Veurne die het haalt en SK zakt terug naar 3^de Provinciaal.
Maar in het seizoen 1991-1992 zijn ze terug op de afspraak en na een schitterende tweede periode - 29 op 30 punten - worden ze terug kampioen en spelen ze het daarop volgende seizoen terug in 2^de Provinciaal.
In het seizoen 1992-1993 eindigt SK verdienstelijk vierde op 8 punten van kampioen FC Meulebeke.
SK is duidelijk gelanceerd en in het volgend seizoen wordt op hetzelfde elan doorgegaan. Op de laatste speeldag wordt in extremis de kampioenstitel gehaald op het veld van 
SK Vlamertinge en dit na onverwacht verlies van de toenmalige leider SV Kortrijk op het veld van FC Poperinge. Met een groter aantal gewonnen wedstrijden is de promotie naar 1^ste
Provinciaal een feit. Voor het eerst in zijn lange geschiedenis zal Eska in de hoogste provinciale reeks uitkomen.
Het verblijf in de hoogste reeks zou slechts van korte duur zijn want op het einde van het seizoen 1994-1995 mede door het falen van SC Menen in 4^de Nationale tuimelt SK terug naar 2^de Provinciaal.
De komende twee seizoenen weet SK zich te handhaven in 2^de Provinciaal en eindigen ze respectievelijk 3^de en 6^de maar het seizoen 1998-1999 wordt terug een donkere pagina in de clubgeschiedenis. Er wordt 15^de geëindigd wat terug de degradatie naar 3^de Provinciaal betekent.
De ontgoocheling was bijzonder groot maar bij het bestuur en spelers was de wil en de ambitie enorm groot en wou men binnen de kortste keren terug zijn plaats in nemen in 2^de Provinciaal.
Het eerste seizoen (1999-2000) werd zesde geëindigd. 

De jaren 2000-2010

Het daarop volgende jaar werd men derde en werd de promotie nipt gemist na de eindronde.
Doch in het seizoen 2001-2002 werd Eska terug kampioen en dit na een spannende nek aan nekrace met VC Ichtegem. De laatste wedstrijd bij de buren van Spara Kruiseke moest gewonnen worden want bij verlies of gelijkspel van de wit-zwarten en winst van Ichtegem op VK Dadizele mocht de viering uitgesteld worden. Zover lieten de jongens van Hans Oplinus het echter niet komen en deden wat van hen verwacht werd nl. winnen. Dit was meteen de inzet van een lange nacht feesten op de Gapersgemeente.
Het seizoen 2002-2003 startte in mineur maar dit bleek slechts een aanpassingsperiode te zijn want met een sterke tweede periode klom Eska naar de subtop waar het ook het eerste seizoen terug in Tweede Provinciale afsloot. Tevens speelden ze de eindronde tegen SV Kortrijk maar in de dubbele confrontatie trokken ze telkens aan het kortste eind.

Bij de start van het seizoen 2003-2004 werd SK geen schitterend seizoen voorspeld door de trainers van de overige ploegen maar niets zou minder waar zijn op het einde van het seizoen.
De titel werd net niet behaald, SK strandde op een puntje van Club Roeselare, en in de halve finale van de eindronde sneuvelden ze tegen SK Oostnieuwkerke, na een 1-0 nederlaag op verplaatsing en een 2-1 overwinning thuis. Het was een seizoen waarin Zwart-Wit, met bescheiden middelen, vriend en vijand verbaasde.
Spelerskern 2003-2004: Breine Dieter, Bulckaen Jan, Bulckaen Koen, Cnudde Kenneth, Deconinck Davy, Dewilde Dieter, Doornaert Christoph, Forrest Kevin, Keignaert Yoni, Knockaert Dries, Lefebvre Barry, Lievrouw Roel, Luts Jan, Maesen Hans, Merveillie Andy, Pype Carlos, Ramaut Samy, Schots kurt, Vanacker Pieter, Vanderbemden Wim,
Vanholme Bjorn, Vanhoof Patrick, Vervaeke Stijn.  

In het seizoen 2004-2005 eindigde KSK bovenaan in de rechterkolom op een 9e plaats. De start van de competitie werd gemist door verschillende blessures van enkele basisspelers maar het verblijf in 2^e Provinciale werd met een jaar verlengd daar waar onze buren uit Wervik zakten naar 3^e Provinciale.

Tijdens het seizoen 2005-2006 vierde KSK zijn 75ste verjaardag en het verbaasde vriend en vijand in de competitie door van half november tot op de laatste speeldag op kop te staan, op een bepaald moment zelfs 7 punten. Maar op de laatste 2 speeldagen liep het fout, er werd nl. verloren op Vlamertinge (3-1) en op de laaste speeldag thuis tegen FC Poperinge (1-2) maar doordat FC Meulebeke de avond er voor in de toegevoegde tijd het winnende doelpunt had aangetekend sprongen zij over Zwart-Wit en speelden kampioen met 1 punt voorsprong. KSK struikelde op een doelpunt van de titel.
De eerste wedstrijd van de eindronde was tegen de buren van SC Menen die tweemaal gewonnen werd door KSK (0-2 en 1-0). De volgende wedstrijd was eerst thuis tegen Deerlijk Sport maar door werkzaamheden aan de tribune werd deze wedstrijd afgewerkt op het veld van SC Menen. KSK was zonder meer de betere ploeg in de heenmatch maar 3 maal de doelpaal en 2 maal de dwarsligger verhinderden dat KSK deze wedstrijd won doch zij moesten vrede nemen met een 1-1 gelijkspel. De terugmatch op Deerlijk was een spektakelstuk waarin KSK jammerlijk met 5-3 verloor en zo een seizoen van een-net-niet over de ganse lijn afsloot. De KSK-aanhang liet het echter niet aan zijn hart komen want de feesten en tentoonstelling naar aanleiding van 75 jaar KSK waren een enorm succes.

Het seizoen 2006-2007 was ondanks een derde plaats en een vierde deelname op rij aan de eindronde iets te wisselvallig om geslaagd genoemd te kunnen worden. Het was een seizoen met tal van blessures wat zeker zijn tol eiste in de eindafrekening. Daarbij werd voor het seizoen afscheid genomen van Patrick Van Hoof, Barry Lefebvre en Matthieu Grymonprez, stuk voor stuk spelers die een stuk van het engagement en de dynamiek van KSK Geluwe uitmaakten. Al bij al opnieuw geen slecht resultaat  voor Zwart-Wit.

Palmares KSK Geluwe door de jaren heen